8:20 PM
1818 සිංහලේ විමුක්‌ති අරගලය පරාජය වූ මොහොත
මරක්කල මිනිසුන්ගේ රාජපාක්‍ෂික භාවය උතුම්කොට සලකන බවත් එයට ප්‍රතඋපකාර වශයෙන් ඔවුන්ට විශේෂ සැලකිලි දක්‌වන බවත් පළකරමින් රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරතුමා විසින් නිකුත් කල මුල් ආඥපත්‍රයේ ඡායාරූපයක්‌
මොනරවිල කැප්පෙටිපොල අදිකාරම්තුමා ඉංගී්‍රසීන් විසින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ එක්‌දහස්‌ අටසිය දහඅටේ ඔක්‌තෝබර් මස විසි අට වනදා සත් කෝරළයේ පරවහගම වලව්වේදීය. ඒ උඩරට කැරැල්ලට නායකත්වය දෙමින් බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව යාම නිසාවෙනි. 1815 වසරේදී ඉංගී්‍රසි කිරීටයට රට භාරදුන් සිංහල රදළවරු පුරාණ සම්ප්‍රදායය අනුව ආණ්‌ඩුව පවතී යෑයි සිතූහ. නමුත් එය එසේ සිදු නොවීය. දිනෙන් දින නිලමේවරුන්ගේ බලතල අඩුවන්නට විය. එසේම බුද්ධ ශාසනයට හිමිව තිබූ ස්‌ථානය ක්‍රමයෙන් දුර්වල වන්නට විය. මෙයින් කෝපයට පත් භික්‍ෂූන් වහන්සේලා එක් වී නිලමේවරුන් සංවිධානය කොට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව රහසිගතව රැස්‌වූහ. මොනරවිල කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ඒ වනවිට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට පක්‍ෂපාතීව සිට කැරැල්ල මඩින්නට පැමිණියද පසුව තම රට ජාතිය වෙනුවෙන් මේ අරගලයට නායකත්වය ලබා දුන්නේය. ජාතියේ විමුක්‌තිය වෙනුවෙන් ඉදිරියට පැමිණි දේශප්‍රේමී ජනතාවගේ මතය නිවැරැදි යෑයි කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ද විශ්වාස කළ බව පෙනේ. 1817 දී ඇරඹි මේ උඩරට කැරැල්ල සැබවින්ම කැරැල්ලක්‌ නොව ජාතික විමුක්‌ති අරගලයක්‌ම වන්නේ මේ නිසාය.
බලගතු ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට විරුද්ධව ඇති කළ කැරැල්ලක්‌ ලෙසට පෙනුණ ද මේ අරගලය සන්සිඳවීම ලෙහෙසි පහසු නොවීය. ඊට ප්‍රබල හේතුවක් වූයේ කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ගත් නායකත්වයයි. එහිදී භාවිත කළ යුද්ධ උපක්‍රම ආදිය නිසා ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුව බියට පත් විය. ආණ්‌ඩුකාර රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් විසින් නිකුත් කළ ආඥ පත්‍රවල මේ බව සඳහන්ව ඇත. සිංහල නායකයන් මැනවින්a සංවිධානය වී අවි ආයුධ තනමින් යුද්ධයට මුහුණ දුන් ආකාරය ගැන සඳහන් කරන විලියම් ඔනීල් නම් නිලධාරියා දක්‌වන මේ අදහසින් ඒ බැව් තහවුරු වෙයි. "අද පස්‌වරු තුනට පමණ පිලිමතලව්වේ සහ කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගත් බව ඔබතුමන්ට සැළ කළ හැකි වීම ප්‍රීතියකි. අද අලුයම හතරට පමණ පුලියන්කුලමෙන් පිටත්ව ගම් හතරක්‌ ඉක්‌ම ගමන් කිරීමෙන් පසු ගස්‌ රුප්පාවක වූ ඔවුන්ගේ මුරපොළ හමු විය. ඉන් පසු මම මුළු භට පිරිස සමග හැකි තරම් නිශ්ශබ්දව කුඹුරු හරහා ගොස් අප උත්සාහයේ පරමාර්ථය ඉෂ්ට කරගත් බව කීමට කැමැත්තෙමි. ඔවුන්ගේ අනුචරයෝ හැමදෙනම විශිෂ්ට යුද්ධායුධ කම්මල් විස්‌සක්‌ හා යුද්ධෝපකරණ රාශියක් හැරදමා පලා ගියේය. මේ යුද්ධෝපකරණ විනාශ කරනු ලැබේ. කුඩා ගෙන්දගම් මල්ලක්‌ හා යුද්ධායුධ මම ගෙන එන්නෙමි. කැප්පෙටිපොළ පිළිමතලව්වේට එක් වූයේ අද උදේ බවත් දුම්බරින් පිටත් වූයේ විසි දිනකට පෙර බවත් කියයි."
කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගැනීමේදී ජනතාවගේ සහාය අපේක්‍ෂා කර ඇත. එහෙත් සිංහල ජනතාවගෙන් ඊට අනුග්‍රහයක්‌ ලැබී නොමැත. කැප්පෙටිපොළ සිටින තැනක්‌ පිළිබඳව ඔත්තුවක්‌ ලබා දුන් කෙනකුට ත්‍යාගයන් ලබාදීම ප්‍රකාශයට පත් කළෙන් ඒ මත බලාපොරොත්තු තැබීමට සිදුවිය. මේ අවධියේදී ඉන්දියානු මරක්‌කලයන්ට විශේෂ වරප්‍රසාද අයත්ව තිබිණි. 1818 මාර්තු මස 02 දින රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරවරයා වෙනුවෙන් ජෝ ලුසිනන් ලේකම්වරයා විසින් නිකුත් කරන ලද ආඥ පත්‍රය මගින් මේ වරප්‍රසාද පිරිනමා ඇත. බ්‍රිතාන්‍ය රජයට තිබෙන පක්‍ෂපාතීකමට සහ ලැදියාවට ප්‍රති උපකාර වශයෙන් කන්ද උඩරට පළාත්වල සිටින මරක්‌කලයන්ට විශේෂයක්‌ කොට සළකන ලද්දේ විය. උඩරට සිංහල ප්‍රධානීන්ගේ බලතල සීමාවෙන් ඔවුන් ඉවත් කර මරක්‌කලයන් වෙනුවෙන් නීතිය ක්‍රියා කිරීම ඉංගී්‍රසි නිලධාරීන්ට පවරන ලදහ. මෙතෙක් මඩිහේ දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ සිටි මොහොමදියවරු ද මෙලෙස ඉංගී්‍රසි නිලධාරීන්ගේ බලතල සීමාවට පමණක් යටත් කරන ලදහ.
ලන්දේසීන් විසින් රටින් පන්නා ගන්නට උත්සාහ කොට තිබූ මේ මරක්කල ජන සමූහය මුහුදුබඩ වෙළෙ¹මෙන් වැඩි කොටසක් අත්පත් කර ගෙන තිබිණි. පුත්තලම වැනි පෙදෙස්‌වල ඉඩකඩම් ද සන්තක කර ගෙන තිබිණි. නමුත් ඔවුන්ට ලන්දේසීන්ගෙන් නම් විසුමක්‌ නොවීය. එහෙත් වර්ෂ 1796 දී ඕලන්දයන්ට ලංකාව හැර දමා යැමට කරුණු සිදුවූයෙන් මේ බලපෑම තවදුරටත් කළ නොහැකි විය.
ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවේ නිලධාරීන් චාටුවෙන් වසඟ කරගත් මේ මරක්‌කලයන් ඔවුන්ගේ විශ්වාසය දිනා ගැනීමට වැඩි කලක්‌ ගත නොකළේය. ඌව වෙල්ලස්‌ස තනතුරකට හඡ්ජි නම් මරක්‌කලයකු පත් කිරීමට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුව ගත් තීරණය සිංහලයන් කුපිත කරවන්නක්‌ විය. මේ හඡ්ජි මුහන්දිරම් ලවා ඔත්තු බැලවීමටත් ඒවා වාර්තා කර ගැනීමටත් නිලධාරීන්ගේ බලාපොරොත්තු විය. හඡ්ජි එය අකුරටම ඉටු කළේය. නමුත් ඔහු වෙල්ලස්‌සේ පින්නවැල්ලේදී බූටෑවේ රටේරාළට අසුවී සිරගත කරන ලද්දේය. හඡ්ජි බේරා ගන්නට ගිය බදුල්ලේ දිසාපති විල්සන් හටද මැරුම් කන්නට සිදු විය. මේ නිසා මරක්කල ජනතාව සිංහලයන්ට විරුද්ධව දිගින් දිගටම ක්‍රියා කළ බව පෙනීයයි. මණිබඩුකාරයකු ගේ වේශයෙන් ගම්වල සැරිසරමින් කැප්පෙටිපොළ සිටි දිශාවට ඉව අල්ලමින් ගිය එක් මරක්කල ඔත්තුකරුවකුට දිනක්‌ සත් කෝරළයේ පරවහගම වලව්වේ පැවති රාත්‍රී උත්සවයක්‌ දැක ගන්නට හැකි විය. එය ශාන්තිකර්මයක්‌ නොහොත් තොවිලයක්‌ විය. මණිබඩු විකුණන මුවාවෙන් වලව්වට පිවිසෙන ලද නමුත් වලව්වේ සිටි ගැහැනුන්ගෙන් ඔහුට විසුමක්‌ නොවීය. මේ නිසා සිදු වන්නේ කුමක්‌දැයි කියා බැලීමට මේ මරක්‌කලයා වලව්ව අසල කැලයක සැඟව බලා සිටියේය. පරවහගම වලව්වේ සිටි කුමාරිහාමි කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමාට ඥති සහෝදරියක්‌ වන මඩහපොල වලව්වේ කුමරියක්‌ විය. මේ ඔත්තුකරු පරවහගම වලව්වට පැමිණියේ ද මේ නිසාය. සවස හයහමාරට පමණ කැලයෙන් මතුවූ කණ්‌ඩායමක්‌ වලව්ව දෙසට පැමිණියේය. ඒ අතර රෝගාතුරව සිටි පිළිමතලව්වේ ද කැප්පෙටිපොළ ද විය. මණිබඩු ටික පැත්තකින් තැබූ මරක්‌කලයා ඒ වනවිට පුලියන්කුලමට ළඟාව සිටි ලෙµaටිනට්‌ ඔනීල් නම් ඉංගී්‍රසි නිලධාරියා හමුවට පැමිණ කාරණය සැළ කර සිටියේය.
යුද්ධය අසීරු වන බව කැප්පෙටිපොළ දැන සිටියේය. එහෙත් තමන්ට හිතවත් ව සටනට එක්ව සිටින පිරිස අමාරුවේ දැමීමට හෙතෙම කල්පනා නොකළේය. ඒ නිසා රටේ විවිධ පළාත්වලට ගොස් සටනට අවශ්‍ය සේනා සංවිධානය කර ගැනීමට ඔහු උත්සුක විය. ඒ අනුව සත් කෝරළේ මානෑවේ සිටි ඥතීන් හමුවටද ඔහු පැමිණියේය. එහි රජ ගම්මැද්ද හා මැද ගම්මැද්ද යනුවෙන් ගම් දෙකක් විය. මේ ඥතීන් සිටියේ මැදගම්මැද්දේය. නමුත් කැප්පෙටිපොළ එහි පැමිණෙන විට ඉංගී්‍රසීන්ට මේ ඉව වැටුණි. කපිතාන් ඡේ. ප්‍රෙසර් නම් නිලධාරියා භට සේනාවක්‌ ගෙන මානෑව බලා පැමිණෙන බව කලියෙන්ම දැන ගත් නිසා මානෑවේ සිටි පිරිස පරවහගම වලව්ව තෙක්‌ පසුබසින්නට තීරණය කළහ. කෙසේ වෙතත් මරක්කල වෙළෙන්දා එදා ඔත්තු සැපයීම නිවැරැදිව නොකළේ නම් කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගැනීම ලේසි නොවන්නට ඉඩ තිබිණි. මෙලෙස බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්‌ඩුවට පක්‍ෂපාතීව ඔත්තු සැපයීම නිසා 1820 දී මේ මරක්‌කලයන්ට හා උඩරට පළාත්වල සිටි මොහොමදිය වෙළෙන්දන්ට පුරවැසිකම ලබා දෙන්නටද ඉංගී්‍රසීන් කටයුතු කළහ. වර්තමාන මුස්ලිම් ව්‍යාප්තියේ ඇරඹුම එතැනයි.
මතුගම සෙනෙවිරුවන්
http://www.divaina.com/2014/05/12/mano01.html
මරක්කල මිනිසුන්ගේ රාජපාක්‍ෂික භාවය උතුම්කොට සලකන බවත් එයට ප්‍රතඋපකාර වශයෙන් ඔවුන්ට විශේෂ සැලකිලි දක්‌වන බවත් පළකරමින් රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරතුමා විසින් නිකුත් කල මුල් ආඥපත්‍රයේ ඡායාරූපයක්‌
මොනරවිල කැප්පෙටිපොල අදිකාරම්තුමා ඉංගී්‍රසීන් විසින් අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ එක්‌දහස්‌ අටසිය දහඅටේ ඔක්‌තෝබර් මස විසි අට වනදා සත් කෝරළයේ පරවහගම වලව්වේදීය. ඒ උඩරට කැරැල්ලට නායකත්වය දෙමින් බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව යාම නිසාවෙනි. 1815 වසරේදී ඉංගී්‍රසි කිරීටයට රට භාරදුන් සිංහල රදළවරු පුරාණ සම්ප්‍රදායය අනුව ආණ්‌ඩුව පවතී යෑයි සිතූහ. නමුත් එය එසේ සිදු නොවීය. දිනෙන් දින නිලමේවරුන්ගේ බලතල අඩුවන්නට විය. එසේම බුද්ධ ශාසනයට හිමිව තිබූ ස්‌ථානය ක්‍රමයෙන් දුර්වල වන්නට විය. මෙයින් කෝපයට පත් භික්‍ෂූන් වහන්සේලා එක් වී නිලමේවරුන් සංවිධානය කොට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව රහසිගතව රැස්‌වූහ. මොනරවිල කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ඒ වනවිට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට පක්‍ෂපාතීව සිට කැරැල්ල මඩින්නට පැමිණියද පසුව තම රට ජාතිය වෙනුවෙන් මේ අරගලයට නායකත්වය ලබා දුන්නේය. ජාතියේ විමුක්‌තිය වෙනුවෙන් ඉදිරියට පැමිණි දේශප්‍රේමී ජනතාවගේ මතය නිවැරැදි යෑයි කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ද විශ්වාස කළ බව පෙනේ. 1817 දී ඇරඹි මේ උඩරට කැරැල්ල සැබවින්ම කැරැල්ලක්‌ නොව ජාතික විමුක්‌ති අරගලයක්‌ම වන්නේ මේ නිසාය.බලගතු ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවට විරුද්ධව ඇති කළ කැරැල්ලක්‌ ලෙසට පෙනුණ ද මේ අරගලය සන්සිඳවීම ලෙහෙසි පහසු නොවීය. ඊට ප්‍රබල හේතුවක් වූයේ කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමා ගත් නායකත්වයයි. එහිදී භාවිත කළ යුද්ධ උපක්‍රම ආදිය නිසා ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුව බියට පත් විය. ආණ්‌ඩුකාර රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් විසින් නිකුත් කළ ආඥ පත්‍රවල මේ බව සඳහන්ව ඇත. සිංහල නායකයන් මැනවින්a සංවිධානය වී අවි ආයුධ තනමින් යුද්ධයට මුහුණ දුන් ආකාරය ගැන සඳහන් කරන විලියම් ඔනීල් නම් නිලධාරියා දක්‌වන මේ අදහසින් ඒ බැව් තහවුරු වෙයි. "අද පස්‌වරු තුනට පමණ පිලිමතලව්වේ සහ කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගත් බව ඔබතුමන්ට සැළ කළ හැකි වීම ප්‍රීතියකි. අද අලුයම හතරට පමණ පුලියන්කුලමෙන් පිටත්ව ගම් හතරක්‌ ඉක්‌ම ගමන් කිරීමෙන් පසු ගස්‌ රුප්පාවක වූ ඔවුන්ගේ මුරපොළ හමු විය. ඉන් පසු මම මුළු භට පිරිස සමග හැකි තරම් නිශ්ශබ්දව කුඹුරු හරහා ගොස් අප උත්සාහයේ පරමාර්ථය ඉෂ්ට කරගත් බව කීමට කැමැත්තෙමි. ඔවුන්ගේ අනුචරයෝ හැමදෙනම විශිෂ්ට යුද්ධායුධ කම්මල් විස්‌සක්‌ හා යුද්ධෝපකරණ රාශියක් හැරදමා පලා ගියේය. මේ යුද්ධෝපකරණ විනාශ කරනු ලැබේ. කුඩා ගෙන්දගම් මල්ලක්‌ හා යුද්ධායුධ මම ගෙන එන්නෙමි. කැප්පෙටිපොළ පිළිමතලව්වේට එක් වූයේ අද උදේ බවත් දුම්බරින් පිටත් වූයේ විසි දිනකට පෙර බවත් කියයි."
කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගැනීමේදී ජනතාවගේ සහාය අපේක්‍ෂා කර ඇත. එහෙත් සිංහල ජනතාවගෙන් ඊට අනුග්‍රහයක්‌ ලැබී නොමැත. කැප්පෙටිපොළ සිටින තැනක්‌ පිළිබඳව ඔත්තුවක්‌ ලබා දුන් කෙනකුට ත්‍යාගයන් ලබාදීම ප්‍රකාශයට පත් කළෙන් ඒ මත බලාපොරොත්තු තැබීමට සිදුවිය. මේ අවධියේදී ඉන්දියානු මරක්‌කලයන්ට විශේෂ වරප්‍රසාද අයත්ව තිබිණි. 1818 මාර්තු මස 02 දින රොබට්‌ බ්‍රවුන්රිග් ආණ්‌ඩුකාරවරයා වෙනුවෙන් ජෝ ලුසිනන් ලේකම්වරයා විසින් නිකුත් කරන ලද ආඥ පත්‍රය මගින් මේ වරප්‍රසාද පිරිනමා ඇත. බ්‍රිතාන්‍ය රජයට තිබෙන පක්‍ෂපාතීකමට සහ ලැදියාවට ප්‍රති උපකාර වශයෙන් කන්ද උඩරට පළාත්වල සිටින මරක්‌කලයන්ට විශේෂයක්‌ කොට සළකන ලද්දේ විය. උඩරට සිංහල ප්‍රධානීන්ගේ බලතල සීමාවෙන් ඔවුන් ඉවත් කර මරක්‌කලයන් වෙනුවෙන් නීතිය ක්‍රියා කිරීම ඉංගී්‍රසි නිලධාරීන්ට පවරන ලදහ. මෙතෙක් මඩිහේ දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ සිටි මොහොමදියවරු ද මෙලෙස ඉංගී්‍රසි නිලධාරීන්ගේ බලතල සීමාවට පමණක් යටත් කරන ලදහ.ලන්දේසීන් විසින් රටින් පන්නා ගන්නට උත්සාහ කොට තිබූ මේ මරක්කල ජන සමූහය මුහුදුබඩ වෙළෙ¹මෙන් වැඩි කොටසක් අත්පත් කර ගෙන තිබිණි. පුත්තලම වැනි පෙදෙස්‌වල ඉඩකඩම් ද සන්තක කර ගෙන තිබිණි. නමුත් ඔවුන්ට ලන්දේසීන්ගෙන් නම් විසුමක්‌ නොවීය. එහෙත් වර්ෂ 1796 දී ඕලන්දයන්ට ලංකාව හැර දමා යැමට කරුණු සිදුවූයෙන් මේ බලපෑම තවදුරටත් කළ නොහැකි විය.
ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුවේ නිලධාරීන් චාටුවෙන් වසඟ කරගත් මේ මරක්‌කලයන් ඔවුන්ගේ විශ්වාසය දිනා ගැනීමට වැඩි කලක්‌ ගත නොකළේය. ඌව වෙල්ලස්‌ස තනතුරකට හඡ්ජි නම් මරක්‌කලයකු පත් කිරීමට ඉංගී්‍රසි ආණ්‌ඩුව ගත් තීරණය සිංහලයන් කුපිත කරවන්නක්‌ විය. මේ හඡ්ජි මුහන්දිරම් ලවා ඔත්තු බැලවීමටත් ඒවා වාර්තා කර ගැනීමටත් නිලධාරීන්ගේ බලාපොරොත්තු විය. හඡ්ජි එය අකුරටම ඉටු කළේය. නමුත් ඔහු වෙල්ලස්‌සේ පින්නවැල්ලේදී බූටෑවේ රටේරාළට අසුවී සිරගත කරන ලද්දේය. හඡ්ජි බේරා ගන්නට ගිය බදුල්ලේ දිසාපති විල්සන් හටද මැරුම් කන්නට සිදු විය. මේ නිසා මරක්කල ජනතාව සිංහලයන්ට විරුද්ධව දිගින් දිගටම ක්‍රියා කළ බව පෙනීයයි. මණිබඩුකාරයකු ගේ වේශයෙන් ගම්වල සැරිසරමින් කැප්පෙටිපොළ සිටි දිශාවට ඉව අල්ලමින් ගිය එක් මරක්කල ඔත්තුකරුවකුට දිනක්‌ සත් කෝරළයේ පරවහගම වලව්වේ පැවති රාත්‍රී උත්සවයක්‌ දැක ගන්නට හැකි විය. එය ශාන්තිකර්මයක්‌ නොහොත් තොවිලයක්‌ විය. මණිබඩු විකුණන මුවාවෙන් වලව්වට පිවිසෙන ලද නමුත් වලව්වේ සිටි ගැහැනුන්ගෙන් ඔහුට විසුමක්‌ නොවීය. මේ නිසා සිදු වන්නේ කුමක්‌දැයි කියා බැලීමට මේ මරක්‌කලයා වලව්ව අසල කැලයක සැඟව බලා සිටියේය. පරවහගම වලව්වේ සිටි කුමාරිහාමි කැප්පෙටිපොළ අදිකාරම්තුමාට ඥති සහෝදරියක්‌ වන මඩහපොල වලව්වේ කුමරියක්‌ විය. මේ ඔත්තුකරු පරවහගම වලව්වට පැමිණියේ ද මේ නිසාය. සවස හයහමාරට පමණ කැලයෙන් මතුවූ කණ්‌ඩායමක්‌ වලව්ව දෙසට පැමිණියේය. ඒ අතර රෝගාතුරව සිටි පිළිමතලව්වේ ද කැප්පෙටිපොළ ද විය. මණිබඩු ටික පැත්තකින් තැබූ මරක්‌කලයා ඒ වනවිට පුලියන්කුලමට ළඟාව සිටි ලෙµaටිනට්‌ ඔනීල් නම් ඉංගී්‍රසි නිලධාරියා හමුවට පැමිණ කාරණය සැළ කර සිටියේය.
යුද්ධය අසීරු වන බව කැප්පෙටිපොළ දැන සිටියේය. එහෙත් තමන්ට හිතවත් ව සටනට එක්ව සිටින පිරිස අමාරුවේ දැමීමට හෙතෙම කල්පනා නොකළේය. ඒ නිසා රටේ විවිධ පළාත්වලට ගොස් සටනට අවශ්‍ය සේනා සංවිධානය කර ගැනීමට ඔහු උත්සුක විය. ඒ අනුව සත් කෝරළේ මානෑවේ සිටි ඥතීන් හමුවටද ඔහු පැමිණියේය. එහි රජ ගම්මැද්ද හා මැද ගම්මැද්ද යනුවෙන් ගම් දෙකක් විය. මේ ඥතීන් සිටියේ මැදගම්මැද්දේය. නමුත් කැප්පෙටිපොළ එහි පැමිණෙන විට ඉංගී්‍රසීන්ට මේ ඉව වැටුණි. කපිතාන් ඡේ. ප්‍රෙසර් නම් නිලධාරියා භට සේනාවක්‌ ගෙන මානෑව බලා පැමිණෙන බව කලියෙන්ම දැන ගත් නිසා මානෑවේ සිටි පිරිස පරවහගම වලව්ව තෙක්‌ පසුබසින්නට තීරණය කළහ. කෙසේ වෙතත් මරක්කල වෙළෙන්දා එදා ඔත්තු සැපයීම නිවැරැදිව නොකළේ නම් කැප්පෙටිපොළ අල්ලා ගැනීම ලේසි නොවන්නට ඉඩ තිබිණි. මෙලෙස බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්‌ඩුවට පක්‍ෂපාතීව ඔත්තු සැපයීම නිසා 1820 දී මේ මරක්‌කලයන්ට හා උඩරට පළාත්වල සිටි මොහොමදිය වෙළෙන්දන්ට පුරවැසිකම ලබා දෙන්නටද ඉංගී්‍රසීන් කටයුතු කළහ. වර්තමාන මුස්ලිම් ව්‍යාප්තියේ ඇරඹුම එතැනයි.
මතුගම සෙනෙවිරුවන්
http://www.divaina.com/2014/05/12/mano01.html
-2.jpg/457px-Sinhalese_Girl_Wearing_A_Traditional_Kandyan_Saree_(Osaria)-2.jpg)
